در LXD می‌تونی از شبکه‌های مختلف با استفاده از پروفایل‌ها استفاده کنی. می‌تونی یک پروفایل جدید تعریف کنی و تنظیمات شبکه رو از جمله IP استاتیک، نوع شبکه (بریدگی، پل، و...) رو در اون مشخص کنی. بعد از این، کانتینرها رو به این پروفایل می‌تونی ارتباط بدی تا به راحتی از تنظیمات شبکه استفاده کنن.
دسته: LXDLXD در واقع یک مدیریت‌کننده کانتینر برای LXC هست. بین این دوتا، LXC لایه‌ی پایین‌تر و خود کانتینرها رو مدیریت می‌کنه، در حالی که LXD یک API RESTful و ابزارهای CLI برای مدیریت و اتوماسیون بیشتر عمل می‌کنه. به عبارتی، LXD یه رابط کاربری ساده‌تر و قوی‌تر برای کار کردن با LXC فراهم می‌کنه.
دسته: LXDLXD بیشتر بر روی مجازی‌سازی سیستم‌عامل کار می‌کنه و به شما این امکان رو می‌ده که تمام ویژگی‌های یک سیستم‌عامل کامل رو داشته باشید. برخلاف Docker که بیشتر برای مدیریت اپلیکیشن‌ها کاربرد داره و معماری میکروسرویس‌ها رو تسهیل می‌کنه، LXD می‌تونه کانتینرهایی با سیستم‌عامل‌های کامل ایجاد کنه و این یعنی بیشتر انعطاف‌پذیری در مدیریت و پیاده‌سازی خدمات.
دسته: LXDLXD به شما اجازه می‌ده که شبکه‌های مجازی با استفاده از bridgeهای مختلف بسازید. با استفاده از فرمان‌هایی مثل 'lxc network create' می‌تونید شبکه‌های مخصوص به خودتون رو ایجاد کنید و بعد اون‌ها رو به کانتینرها متصل کنید تا ارتباطات بر اساس نیاز شما مدیریت بشه.
دسته: LXDLXD از قابلیت‌های cgroups استفاده می‌کنه تا منابعی مثل CPU و RAM رو بین کانتینرها تقسیم‌بندی کنه. هر کانتینر می‌تونه محدودیت‌های خاصی برای استفاده از این منابع داشته باشه و این باعث میشه که از تداخل منابع جلوگیری بشه و کارایی سیستم بهینه‌تر بشه.
دسته: LXD