IPv4 از 32 بیت برای آدرس‌دهی استفاده می‌کنه و محدود به حدود 4 میلیارد آدرس هست، در حالی که IPv6 از 128 بیت استفاده می‌کنه و می‌تونه تعداد آدرس‌های بسیار بیشتری رو ارائه بده. با رشد روزافزون دستگاه‌های متصل به اینترنت و کمبود آدرس‌های IPv4، مهاجرت به IPv6 ضروری شده تا بتونیم به راحتی دستگاه‌های بیشتری رو شناسایی کنیم.
دسته: ccnaSTP یا Spanning Tree Protocol به جلوگیری از حلقه‌های ترافیکی در شبکه‌های سوئیچینگ کمک می‌کنه. در صورت وجود چندین مسیر بین سوئیچ‌ها، STP بهترین مسیر رو انتخاب می‌کنه و بقیه رو غیرفعال می‌کنه تا از بروز مشکلاتی مثل broadcast storm جلوگیری بشه. این ویژگی باعث بهبود عملکرد و کاهش ترافیک غیرضروری در شبکه می‌شه.
دسته: ccnaACL یا Access Control List به ما این امکان رو می‌ده که کنترل دقیقی روی ترافیک ورودی و خروجی روتر داشته باشیم. با تعریف ACL، می‌تونیم مشخص کنیم که کدام آدرس‌های IP اجازه ورود به روتر رو دارن و کدام‌یک رو مسدود کنیم. این کار کمک می‌کنه تا امنیت بهتری برای شبکه فراهم بشه.
دسته: ccnaOSPF یک پروتکل مبتنی بر لینک است که به‌صورت استاندارد در شبکه‌های بزرگ و پیچیده استفاده می‌شه، چرا که به سرعت تغییرات رو شناسایی و روترها رو به روز می‌کنه. EIGRP هم پروتکل ترکیبی هست که برای شبکه‌های کوچیکتر و متوسط بهتر عمل می‌کنه و به خاطر الگوریتم DUAL، به‌سرعت مسیرهای بهتر رو پیدا می‌کنه.
دسته: ccnaاستفاده از VLAN در شبکه‌های بزرگ به جداسازی ترافیک و بهبود امنیت کمک می‌کند. این روش باعث می‌شود که ارتباطات بین کاربران همان VLAN بدون تداخل با وی‌ال‌ان‌های دیگر صورت گیرد و در نتیجه مدیریت ترافیک و کارایی شبکه بهبود یابد.
دسته: ccna