OSPF یک پروتکل مسیریابی مبتنی بر لینک است که برای شبکه‌های بزرگتر و پیچیده‌تر مناسب‌تره، در حالی که EIGRP یک پروتکل مسیریابی پیشرفته‌تر و ترکیبیه که به آسانی با شبکه‌های کوچیک‌تر و متوسط کار می‌کنه. انتخاب بین این دو بستگی به نیازهای خاص شبکه داره، اما OSPF به خاطر مقیاس‌پذیری بیشتر معمولاً در محیط‌های بزرگتر ترجیح داده می‌شه.
دسته: ccnaICMP (Internet Control Message Protocol) برای ارسال پیغام‌های کنترلی در شبکه استفاده می‌شه. این پروتکل به ما کمک می‌کنه تا مشکلات اتصال، مانند timeout یا unreachable بودن مقصد رو شناسایی کنیم. به‌طور مثال، ابزارهایی مثل ping و traceroute از ICMP برای بررسی وضعیت و مسیریابی استفاده می‌کنن.
دسته: ccnaVLANها با جدا کردن ترافیک شبکه در لایه 2، باعث ایجاد یک محیط امن‌تر می‌شن. به این شکل که می‌تونیم گروه‌های کاری مختلف رو در VLANهای جدا قرار بدیم و از تداخل ترافیک جلوگیری کنیم. همچنین، این کار به مدیران شبکه اجازه می‌ده تا سیاست‌های دسترسی مختلفی رو برای هر VLAN تعریف کنن.
دسته: ccnaOSPF پروتکل مسیریابی لینک-حالت (Link-State) هست، به این معنی که هر روتر اطلاعات کامل وضعیت لینک‌های شبکه رو به اشتراک می‌گذاره. اما EIGRP پروتکل مسیریابی حالت-فاصله (Distance-Vector) بوده و بیشتر بر اساس هزینه و تعداد هاپ‌ها کار می‌کنه. OSPF سریع‌تر در به‌روزرسانی اطلاعات و مقیاس‌پذیرتره، ولی EIGRP سریع‌تر در converging می‌تونه عمل کنه.
دسته: ccnaبرای پیکربندی STP در یک سوئیچ Cisco، باید ابتدا وارد حالت global configuration بشی. با استفاده از دستور 'spanning-tree mode [fast/rapid]' می‌تونی نوع STP رو مشخص کنی. سپس با 'spanning-tree vlan [شماره VLAN] priority [عدد]' می‌تونی اولویت سوئیچ رو مشخص کنی که به انتخاب Root Bridge کمک می‌کنه. این کار به جلوگیری از حلقه‌های شبکه و بهینه‌سازی مسیرها کمک می‌کنه.
دسته: ccna